Le Tour!

By(en )houden

Zou het waar zijn?

• Dat bloggers onberekenbare schrijvers zijn zonder veel doorzettingsvermogen? Grazers van de laatste webgadgets met een bovenmatige behoefte aan publiek? ADHD-ers, met hoegenaamd geen aandachtsspanne?
• Dat je minder tijd hebt voor triviale zaken als bloggen zodra je vriendin weer terug is in Nederland? Of omgekeerd, dat je maar gaat bloggen als ze er niet is om in ieder geval íets omhanden te hebben?

Zou kunnen.

Ik blog nu soms op Hyves, de virtuele Byenkorf. Ik zal julle missen, lezers. Allebei. Tot daar, dan maar?

Weer bij me

Zooooo. Vanaf Schiphol vorige week woensdag in de vijfde versnelling een reïntegratietraject afgelegd met mijn vriendin die net terug is van vier maanden lang bij mij weggeweest en nu dus weer in Nederland. Dan heb je even geen tijd om te bloggen over de grootste gebeurtenis van de laatste tijd die het meeste met je doet. Lekker elkaar dagelijks zien en zo en veel veel bijpraten over alle gevoelens die zoiets losmaakt. Nou ja, niet altijd lekker, maar je groeit er wel van (think babyfood). Weer agenda's checken, leuke liedjes luisteren, samen leuke liedjes zingen en op elkaars instrumenten leren spelen (zij gitaar en ik harp). Enjoy the company, you know.

Laatste nieuws: samen een vakantie geboekt in een Ierse (!) woonwagen, very nice! En actief op zoek nu naar woonruimte in (de buurt van) Utrecht voor over iets van een jaar. Trouwen wordt nu steeds concreter...

Emir

Bij zo'n naam verwacht je eigenlijk een Arabier. Maar de man die ik vandaag vertolkte bleek gewoon een Amerikaan te zijn met een Turkse vader, een Zweedse moeder en een Tsjechische vrouw. Dat viel dus mee, want hij was in ieder geval goed te verstaan en te vertolken. Hij heeft al heel wat op zijn palmares en bleek bovendien gewend te zijn aan tolken. Hij zorgde voor de nodige rustpauzes om mij aan het woord te laten en zijn verhaal stak lekker gestructureerd in elkaar.

Best een indrukwekkend verhaal, want hij was moslim en is op zijn twaalfde christen geworden, een keus die zijn vader helaas nooit gemaakt heeft - en toch vraagt hij het publiek om de dag dat hij vanwege deze beslissing door zijn vader werd verstoten te beschouwen als een goede dag, want op die dag heeft hij uit de mond van zijn eigen zoon of all people de waarheid van het evangelie gehoord. 'He lived a devout muslim life and he died a devout muslim death. He entered a Jesus-less eternity'. Objectiever kun je een boodschap, die zo dichtbij komt, niet brengen. Op vaders sterfbed vond er een verzoening tussen de mannen plaats, dat wel. Maar toch...

Klokkenluiders

Zo, vers terug van alweer een leuke en redelijk opwindende farmactie! Dat doen we wel eens met ons huis. De laatste keer was alweer ruim een jaar geleden: een tegenactie tegen een ander studentenhuis. Zij vermochten het om midden in de nacht onze piano te komen stelen en toen hebben wij midden in de nacht hun tv gestolen. En hun huis volgestort met van die piepschuim bolletjes, die zo lekker overal aan kleven.

Maar het was dus weer tijd. Twee huisgenoten zitten op dit moment een paar weken in een groot gebouw in de Driebergse bossen voor hun theologie-opleiding en vlak voor dat gebouw staat een klok. Met een touw, zodat je hem kunt luiden vanaf de begane grond. Dat mag natuurlijk niet, haha.

Met zijn vijven zijn we erheen gereden, het paste net in de (met slaperige toestemming) geleende Corsa. Je weet hoe dat gaat met vijf van die kerels, lekkere harde Q-Music, net iets te hard rijden over bochtige smalle weggetjes en net iets te sterke verhalen, maar nog wel leuk. We doofden de lichten en reden het terrein op. Overal aardedonker. Er liepen binnen nog wel een paar mensen, maar we besloten er toch maar gewoon voor te gaan. We hingen twee speciale T-shirts over de stoelen van het terras en deden ons werk. De een had meer lef dan de ander, maar na een kleine minuut tolde het klokje om zijn as en maakte op die manier een lawaai van jewelste. We renden weg.

Daarna kwam er een man naar buiten om de klok te stillen en was het weer uitgestorven als voorheen. We praatten lang of we het nog een keer zouden proberen. Uiteindelijk vonden we van wel. Ze stonden ons waarschijnlijk op te wachten, maar één keer is ook maar zo één keer en je leeft ook maar één keer. Ze stonden ons op te wachten.

We renden als gekken naar de auto en gleden soepeltjes achter elkaar met een paar scheldwoorden naar binnen. Achter ons doemden drie rennende gestaltes op onder een lantaarnpaal. De dieselmotor sloeg uiteindelijk aan en langzaam zagen ze ons uit hun handbereik verdwijnen. Ze hebben ons weggejaagd, zullen de drie heren binnen wel zeggen.

Kwamen we net op de rand van het terrein een politieauto tegen, die meteen al omdraaide en na een tijdje aangaf dat we alstublieft moesten stoppen. Maar het viel mee, of we even wilden blazen. En dat vond Brul nou een leuke afsluiter, want dat had hij nog nooit gedaan.

Huisje kopen?

Ik zit hier om half een zo'n beetje op mijn werk als slaapwacht wakker te blijven vanwege het delirium van een bewoner, mochten er soms rare dingen gebeuren, ben ik tenminste niet slaapdronken. Ik kan hier lekker op internet ondertussen en ik dacht: laat ik even een Senseootje maken, even Traviannen en ondertussen voor de grap weer eens wat gokken op internet! Maar dan zonder de financiële risico's, natuurlijk. Ik typ mijn achternaam in: www.slingerland.nl. Waar blijk ik uit te komen? Makelaardij Slingerland. Nooit van gehoord, ik kende alleen de drumstellen, maar goed, dat kan. Vervolgens typ ik, heel creatief, maar je moet tenslotte toch ergens beginnen, mijn voornaam in het adresbalkje van mijn browser: www.jaap.nl in. Kom ik, het is toch niet te geloven, alweer op een huizensite, ditmaal een zoekmachien voor makelaars. Een mens zou er bijgelovig van worden...

PlatenCast

Soms loop je tegen dingen aan waar je uit jezelf nooit voor had gekozen om ertegenaan te lopen.

Mijn cd-verzameling is niet groot, ik schat een stukje of vijftig en dat was het dan wel. Daarnaast nog een collectie van 42,1 GB mpdrie's en wejemaa's, waaronder een aanmerkelijke hoeveelheid overlap, om ook onderweg van al dit moois te kunnen genieten - hoewel ik bij het afdoen van mijn rugzak toen ik uit Ierland kwam zo slim was om de helft van mijn earphone eraf te slopen, dus voorlopig is het op de fiets even mono geblazen, mais soit. Alors.

De collectie is ontstaan in de loop van mijn jonge leventje, met de kanttekening dat ik mijn eerste cd-speler kocht toen ik een jaar of 17 was en daarvoor alleen de lokale radiozender had als muzikale invloed. Een aanzienlijk deel van de verzameling betreft dus cd's van de Continental Singers of andere koormuziek - waaraan ik vooral vanuit sentimentele overwegingen aan gehecht ben en waar ik hoegenaamd nooit naar luister. Ik ben nog steeds op zoek naar muziek die leuk is om naar te luisteren én om zelf te zingen, en voorlopig ben ik uitgekomen op de close harmony. Onlangs heb ik daarom een cd van Dekoor uit Utrecht aangeschaft, een koor waarvan het repertoire redelijk is geworteld in de interessante vocal jazz- en wereldmuziek. Verder nog wat met gitaar, klassiek, sfeermuziek, Norah Jones bijvoorbeeld. Dat was het.

Ware het niet dat ik op de farm kwam wonen en door Marko, wij noemden hem Roel, werd geconfronteerd met een band die volgens hem pas écht muziek maakte... Ik kende wel wat progressive rock, Neal Morse, Dream Theater en zo, maar dat was hem allemaal veuls te gelikt. Nee, dan de band met de omineuze naam van der Graaf Generator - het duurde ook even voor ik door had dat het de naam van een band was. Zelfgebouwde orgels, een saxofonist die er twee tegelijk kon bespelen, dat soort werk. Nou had Roel (ik spreek in de verleden tijd, hij is ondertussen getrouwd) ook echt geen enkele cd die was uitgekomen in een oplage van meer dan 500 en besteedde hij zijn complete vermogen aan bootlegs, maar vdGG had zijn hart, naast Peter Gabriel, dat wil zeggen, Genesis, voor het fout ging. Groot in de sixties, lang niks van gehoord, en tegenwoordig schijnbaar weer terug in de scene. Anyway, hij wist me te overtuigen en schonk me twee cd's van deze band, omdat hij zelf de geremasterde versies had gekocht. Zodoende.